Życie duchowe

Nawet jeżeli ktoś zauważy potrzebę czujności, trudno jest ją zachować, jeżeli podchodzi się do sprawy „bo tak trzeba” albo z lękiem, że coś było/jest/będzie nie tak. Oba podejścia są pozbawione jednego: skierowania na relację z Bogiem.

Wymóg czujności jest bezpośrednim efektem oddzielenia człowieka od Boga (tzn. grzechu pierworodnego). Człowiek zyskał wolność i zdolność do rozróżniania dobrego od złego, ale został na tym świecie sam. Nie może on przechadzać się z Bogiem po rajskich ścieżkach, nie słyszy wprost Jego głosu, wołającego go po imieniu. Bóg jest „poza”. Wolność jest prawem do wyboru, prawem które jest jednocześnie błogosławieństwem i przekleństwem (por. Pwt 30, 19). Wszystkie decyzje, w ogóle wszystkie działania człowiek MUSI wykonać sam. Chodzimy stale jakby po omacku…

Obowiązkiem każdego wierzącego człowieka jest zachowywać czujność wobec działań Nieprzyjaciela. Daleko nam do jego zdolności – człowiek jest bardzo słaby wobec potęgi ducha czystego *, będącego samym intelektem. Do tego jeszcze duch ten nigdy nie ustaje w swoich wysiłkach, aby sprowadzić nas na złą drogę, nie wie co to zmęczenie ani sen. Dlatego błagamy w psalmie 121: Wznoszę swe oczy ku górom: Skądże nadejdzie mi pomoc? i Oto nie zdrzemnie się ani nie zaśnie Ten, który czuwa nad Izraelem. Bo tylko Bóg może nam pomóc. Jednak nie zwalnia nas to z obowiązku zachowania nieustannej czujności, aby spełnić warunek współpracy z Łaską. Św. Ignacy opisując metody działania Złego pisze tak: 

Co to znaczy być wolnym? Czy w życiu można być prawdziwie wolnym? Kto może być wolny? To są trudne pytania, a większość ludzi w ogóle nie zadaje sobie trudu myślenia na ten temat. Jednak osoba poszukująca prawdy i nie zadowalająca się łatwymi rozwiązaniami może samodzielnie dojść do ważnych i ciekawych wniosków.

W drodze na Mt Everest, pomiędzy Bazą a Obozem Pierwszym, znajduje się potężne pole lodowe, nazwane Icefall Khumbu (Lodospad Khumbu). Jest to piękne ale dość przerażające miejsce, pełne bezdennych szczelin, wież i groźnych nawisów lodowych. Miejsce, gdzie nie ma punktów orientacyjnych, gdzie bez doświadczonego przewodnika, asekuracji i specjalnego sprzętu próba przejścia byłaby samobójstwem. Tam krajobraz zmienia się bez przerwy, bo niesamowity Icefall żyje swoim życiem…

Pewien znajomy jezuita, człowiek który widział wiele, powiedział kiedyś na konferencji coś takiego: nasza wiara opiera się na Objawieniu, mamy też Tradycję i prawdy wiary zebrane przez uczonych teologów w postaci dogmatów. Są też jeszcze pewne wierzenia, przyjęte powszechnie, które dogmatami nie są, ale może kiedyś będą jako takie rozpoznane i przyjęte do wierzenia, jak było to choćby z dogmatem o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny, który został przyjęty dopiero w 1854 roku. Reszta to przekonania religijne.

Czym bardziej jestem chory, tym bardziej się martwię… A czym bardziej się martwię, tym bardziej jestem chory…

Każdy mógłby podać ze swojego życia jakiś przykład takiego błędnego koła. Problem tylko w tym, że nie zawsze orientujemy się, że wpadliśmy w pułapkę i drepczemy  w kółko, jak pies za własnym ogonem. Ale postarajmy się na początek zrozumieć, czym jest błędne koło.

Błędne koło to nie tylko błąd logiczny czy błąd w rozumowaniu, jak można wyczytać w internecie. Może lepiej oddaje sedno tego wyrażenia odpowiednik w języku angielskim: vicious circle czyli niebezpieczne, złe, złośliwe, okrutne koło.

To niebezpieczna pułapka.

Jest ona na pewno zagrożeniem dla osób pogrążonych w depresji czy też w chorobie, szczególnie tej przewlekłej, nieuleczalnej. Jest dowiedzione, że zamartwiając się ciągle, nigdy się nie wyleczymy, a raczej: nie pozwolimy się wyleczyć.

Kiedy człowiek jest młody, zwykle nie zadaje sobie trudu myślenia o trudach i cierpieniu na tym świecie. Zbyt zaprzątają go sprawy związane z korzystaniem z życia czy ułożeniem go sobie. Myślenie „na zapas” go nie interesuje i to jest zrozumiałe.  Poza tym, momenty trudne zwykle nie trwają wtedy długo, a młodzi ludzie jeszcze potrafią się cieszyć życiem.

26 czerwca 1975 roku w Rzymie zmarł Josemaria Escriva, szerzej znany jako twórca Opus Dei. Kanonizowany przez Jana Pawła II w roku 2002. Może mniej znany jako „Osiołek”, jak sam siebie chętnie nazywał. Dlaczego wybrał on akurat to stworzenie, będące raczej symbolem, delikatnie mówiąc, niewielkiej inteligencji?
Dlaczego ten sympatyczny zwierzak „chodzi” za mną od dłuższego już czasu, dopominając się wzmianki czy może dłuższego wpisu?

Różne bywają pokusy… Każdy doświadcza ich codziennie niezliczone ilości. Bywają pokusy silne i pokusy słabsze, dotyczące spraw materialnych i spraw duchowych. Jest pokusa łakomstwa i pokusa nieczystości, pokusa kłamstwa i pokusa chciwości… Spośród wszystkich, najbardziej niebezpieczne są jednak te pokusy,

Uwielbiam ten psalm! Mogę modlić się nim godzinami, on przywraca mi siły. Każdy wers tego psalmu jest hymnem miłości stworzenia do swego Stwórcy i potwierdzeniem Jego miłości do stworzenia. Bo prawdziwa miłość jest zawsze

Spośród tego, co doświadczył Jezus w godzinach swojej największej próby, dla mnie jedno z najtrudniejszych do wytrzymania było odrzucenie:  „Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic”

Jak wyrwać się z zaklętego cyklu ciągłych upadków i powrotów do punktu wyjścia ? Kiedy nareszcie będę mógł powiedzieć, że jestem lepszym człowiekiem, podobnym do Chrystusa ?

Nieprzebaczenie nie przechodzi w niebyt, gdy o nim zapominamy („niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce„). Owszem, żyje ono nadal, tylko w innym wymiarze – w podświadomości. Gniew, który

Niepowodzenia czy porażki są wpisane na stałe w człowieczy los. Nikt nie ma monopolu na to, aby udawało mu się wszystko w życiu.  Choć wydaje się, że z niektórymi los obchodzi się łaskawiej, to

Jedną z rzeczy, która chyba nie jest do zaakceptowania o własnych siłach przez człowieka, jest cierpienie. Niestety, nawet błogosławiony okres Bożego Narodzenia nie jest wolny od cierpienia; nasila się w nim bowiem ból osób samotnych i

Ze wspólnotą jest jak z małżeństwem – trudno jest bez niej, czasem trudniej z nią, nie jest łatwo znaleźć tę swoją, czasem daje dużo radości, ale

Znalazłem się teraz w takim miejscu mojego życia, że mogę sobie pozwolić, bez większego ryzyka, na znaczne zwolnienie jego tempa i pewne wyciszenie. Jest to trudne dla kogoś bardzo aktywnego,

Są różne rodzaje samotności.
Jest samotność z wyboru i jest samotność niechciana.
Jest samotność w pojedynkę i jest samotność w tłumie.