„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem” (Mk 12, 28)
„Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!” (Mk 10, 21)
Nic nie uległo takiej dewaluacji w naszych czasach, jak słowo. Słowa sprowadzone zostają do techniki komunikacji, są używane w celu wyrządzenia przykrości, krzywdy, bywają przedmiotem manipulacji, nie przekazują prawdy, tylko ulotne znaczenie, w zależności od chwilowej potrzeby, mody czy zwyczaju. Często słyszymy: „to są tylko słowa” albo „słowa, słowa, słowa…” na określenie pustki zawartej często w wypowiadanych przez nas słowach. A jeszcze na początku naszej ery ludzie przychodzili do Ojców Pustyni i prosili: „Powiedz mi słowo…”
W II tygodniu Ćwiczeń Ignacjańskich, w których uczestniczyłem, było wezwanie do poznania, pokochania i naśladowanie Pana. Poznanie jest najłatwiejsze, przynajmniej dla mnie. Pan dokłada swojej łaski i jakoś to idzie. Z pozostałymi jest znacznie trudniejsze zadanie…
Nie umiem sobie wyobrazić życia bez modlitwy… Ale na początek wyjaśnię, co mam na myśli, pisząc o modlitwie. Łatwiej jest napisać, czym ona nie jest. Dla mnie nie jest ona klepaniem ojczenaszy i zdrowasiek, z myślami błądzącymi gdzieś tam daleko…
Spokój serca jest stanem, który większość doświadczyła i potrafi po swojemu opisać. Jest to zapewne jeden z rodzajów pocieszenia duchowego, o którym pisze św. Ignacy w swoich Ćwiczeniach duchowych. Dla mnie spokój serca to bycie tu i teraz.
Drogę człowieka poszukującego Boga można porównać do podróży przez labirynt. Jak odnaleźć tę jedną, jedyną ścieżkę, bezbłędnie prowadzącą do Niego, jak nie zaplątać się beznadziejnie w gąszczu poplątanych dróg, nieróżniących się niczym od siebie ?
Wydawałoby się, że życie zmierza nieubłaganie w kierunku jakiegoś matriksa. No bo jak tu przeżyć jeden dzień bez komórki, internetu, niektórzy bez FB, TT czy innego takiego wynalazku… Nie sprawdzić poczty, zobaczyć co tam słychać w
Nigdy nie byłem świadkiem żadnego cudu ani nadzwyczajnego wydarzenia, jak pewnie większość ludzi, choć byłem na wielu spotkaniach charyzmatyków, gdzie podobno cuda się zdarzają. Ale ja nie jeżdżę na takie spotkania, aby zobaczyć cud.
Czym jest cisza ? Czy cisza to tylko brak dźwięków ? Dlaczego cisza jest tak ważna dla każdego człowieka ? Dlaczego tylu ludzi ucieka od ciszy w jazgot TV czy muzyki w słuchawkach ?
Mówimy o intencji Mszy św., modlitwy, ale także o czyichś dobrych czy złych intencjach w postępowaniu. Jakże ważny to temat, a jak mało o nim się mówi i pisze…
Karl Rahner, jeden z największych teologów naszych czasów, powiedział kiedyś że „Chrześcijanin jutra będzie albo mistykiem, albo w ogóle go nie będzie”.
Przeczytałem w swoim życiu dużo książek, wiele spośród nich napisali wybitni pisarze, święci, mistycy… Jednak mało z nich dotknęło mnie tak osobiście, jak pewna niepozorna powieść sensacyjna, o dość prostej historii.
stanął na brzegu J 21,4
Jest w tych prostych słowach przedziwna głębia. Krótki, zwięzły opis, pozbawiony zwykłej, Janowej ornamentacji. A jednak urzeka i wciąga, nie daje żadnych szans…
Większość ludzi w naszej kulturze uskarża się na chroniczny brak czasu: jak ten czas szybko upływa, już tak późno, a tyle jeszcze do zrobienia, czy zdążę na spotkanie albo pociąg, i tak dalej. Cały Boży dzień. Czy rzeczywiście jest się czym martwić ?
„Bądź wola Twoja”… Powtarzam to zdanie nawet kilka razy dziennie od wielu lat. Czy jeszcze rozumiem te słowa, czy też klepię je bez zastanowienia ? Co to w ogóle znaczy „bądź wola twoja” ?
Czy Zmartwychwstanie było tylko wydarzeniem historycznym ? Czy dotyczy ono nas również dzisiaj ? Jak odnaleźć „swoje” Zmartwychwstanie, takie które dotyka nas do głębi, powoduje że co roku czekamy na te kilka dni ?
„O tej to nocy napisano:
a noc jako dzień zajaśnieje, oraz: noc będzie mi światłem i radością” – z orędzia paschalnego.
Jak noc może zajaśnieć ? Czy noc może być radością ?
W XVI wieku pewien zakonnik napisał: „Gdy zatrzymasz się nad czymś, przestajesz dążyć do wszystkiego. Albowiem by dojść całkowicie do wszystkiego, musisz zaprzeć się siebie całkowicie we wszystkim.”
Z jednej strony słyszymy, że nie można tłumić w sobie uczuć, a gniew jest uczuciem, emocją. Tłumione uczucia powracają, żyją gdzieś w podświadomości swoim życiem i powodują różne schorzenia, także cielesne. Czyli należałoby dać mu
Czasem warto zadać sobie to pytanie: gdzie jest skarb twój ? (Mt 6, 19-23)
Za czym gonisz co dnia ? Co cię naprawdę „kręci” ? Czy pamiętasz za czym goniłeś (-aś)wczoraj ? Ach, to takie trudne pytania, po co w ogóle tracić czas na te rzeczy…
Dzisiaj rozpoczynam pierwszym wpisem swój blog, dotyczący praktyki życia duchowego.
Decyzję o jego rozpoczęciu podjąłem rok temu, w święto św. Katarzyny Sieneńskiej, ale rok czasu zbierałem się i czyniłem przygotowania…
Zaczynam swoją kolejną wędrówkę. Widać pasma górskie zasnute mgłą, zielone doliny, a daleki horyzont przyciąga z nieodpartą siłą…
Przeglądając stronę zgadzasz się na użycie plików cookies Możesz w każdej chwili dokonać zmiany ustawień dla plików cookies.
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.